امپراتوري پارس

امپراتوري پارس

امپراتوري پارسي هخامنشيان توسط كورورش بزرگ در حدود سال ۵۵۰ پيش از ميلاد مسيح تاسيس شد. اگرچه اين امپراتوري در نهايت به بدست اسكندر سرنگون شد با اين حال، او ميراث ماندگاري در توسعه تمدن‌هاي بعدي جهان و امپراتوري‌هاي آينده به همراه داشت. در واقع، امپراتوري پارس نخستين امپراتوري محوري جهان بود و توانست مجموعه معيارهايي را تعريف كند كه در امپراتوري‌هاي بعدي نيز ديده شدند.

امپراتوري پارس در زماني منحصر‌بفرد ايجاد شد؛ زماني كه شكل‌يافته‌ترين تمدن‌هاي جمعيتي در نزديكي خاورميانه مستقر شده بودند. امپراتوري پارس كه بر بخش اعظم خاورميانه حكمراني مي‌كرد بيش از هر امپراتوري ديگري بر بيشترين درصد جمعيت جهاني فرمانروايي كرد. در واقع، تنها در سال ۴۸۰ پيش از ميلاد مسيح جمعيت تحت كنترل امپراتوري پارس ۴۹.۴ ميليون نفر بود كه ۴۴ درصد از جمعيت كل جهان در آن روزگار را تشكيل مي‌داد. امپراتوري پارس براي نخستين‌بار بر مناطقي در خاورميانه، شمال آفريقا، آسياي ميانه، هند، اروپا و مديترانه سايه‌‌افكن شده بود. 

چنين امپراتوري عظيمي تنها مي‌توانست با ارتشي بزرگ سازماندهي شده باشد. در آن زمان بابلي‌ها، مصري‌ها و هندوها نيز تحت قلمروي امپراتوري پارسي بوده‌اند. امپراتوري پارس در دوره هماهنگي و صلح در خاورميانه براي بيش از دويست سال حكومت كرد و شاهكاري بود كه به ندرت تكرار شده است. ميراث امپراتوري پارس براي جهان ايجاد شبكه‌اي از جاده، سيستم پست، يك زبان واحد براي دولت (در آن زمان آرامي)، خودمختاري براي اقوام مختلف و بوروكراسي بوده است. دين و مذهب زرتشتي نيز داراي مفاهيمي چون اراده آزاد و بهشت و جهنم بودند كه در مذاهب و تمدن‌هاي بعدي تاثيرگذار  بوده‌اند.